Με βία συγκρατήθηκε να μη τον πνίξει με τα σκληρά του χέ­ρια, ο Σφακιανός. Και όχι γιατί φοβήθηκε τη σύλ­λη­ψη και τη φυλακή. Μόνο γιατί έπρεπε να βρει τρόπο να προστατεύσει τη Δάφνη του, που θα παράδερνε μόνη της. Και φυσικά να μη δώσει και την ικανοποίηση στον ά­τιμο αυτόν, ότι για την ά­χα­ρη ζωή του και τον δίκαιο φό­νο του, θα κατέστρεφε αυτός τη ζωή τη δική του και τη ζωή της Δάφνης του. «Να θυμάσαι μόνο, ότι σήμερα δεν πεθαίνεις, γιατί προέ­χουν, από τη βρώμικη ανάσα σου, άλλα πιο σημαν­τι­κά για μέ­να πρόσωπα. Όμως να ξέρεις, ότι μια μέρα θα αποδώσεις με τη ζωή σου, αυτό που χρωστάς, κατα­στρέ­φοντας τη ζωή μου και της Δάφνης μου. Ύπνος ήσυχος δεν θα σε βρει στο κα­τόπι. Μια μέρα θα μου γυ­ρί­σεις την προσβολή. Και θα ξέ­ρεις τον τρόπο».