Και τώρα που ήταν ο αρχηγός αυτού του κράτους, ο νι­κη­τής της αλλαγής, ο σημαιοφόρος της νέας εποχής, ο λαμ­παδηφόρος της δημοκρατίας και της ελευθερίας, είχε κερδίσει α­να­δρομικά τη χαμένη ζωή του, είχε γιατρέψει τα τραυ­ματισμένα νιάτα του; Ήταν ένα ερώτημα, που δεν ήθελε να του δώσει απάντηση, αφού τον περίμεναν καινούργιες αγωνίες και νέοι αγώνες για να επιτύχει την αλλαγή και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας. Και οι κίνδυνοι ξεκινούσαν πάλι από μέσα. Πιθανώς απ᾽ αυ­τούς τους συντρόφους που πάλεψαν μαζί του και τώρα ξέχασαν σχεδόν για ποιο πράγμα πάλεψαν και θέλανε να γίνουν τα νέα είδωλα. Ο Βερανόφ δεν τους μυκτήριζε αλλά λυπόταν για ό,τι ήθε­λαν. Και ήθελαν η αλλαγή που αυτός ονειρεύτηκε να μείνει μό­νο στην αλλαγή των προσώπων, στα πρόσωπα των συμ­βού­λων και του προέδρου του συστήματος. Αυτό που πέτυχαν με το αστραπιαίο πραξικόπημα τους. Τότε τι αξίζει ένα σκοτωμένο όνειρο, που θέλεις ν᾽ ανα­στή­σεις μ᾽ ένα ψεύτικο;

ΣΕΛΙΔΕΣ 230 (14 Χ 21 εκ.)