«Τι να τον κάνουμε; Να μας σώσει από ποιον; Να μας βο­ηθήσει έναντι ποιου; Αφού δεν είχαμε καυγάδες, έχθρες μίση και ζήλια, ποιος θα φάει πιο πολύ, ποιος θα θα ζήσει πιο πολύ, ποιος θα πεθάνει πιο μπροστά, ποιος θα κλέψει χωρίς να τον πιάσουν, ποιος θα μοιχεύσει και να μπορέσει να κρυφτεί. Μας ένοιαζε τον καθένα χωριστά, να μη ενοχλήσει ο ένας τον άλλο. Χρειαζόταν Θεός να μας τρομάξει ή Θεός να μας συν­ετίσει για να κάνουμε το σωστό;». Άλαλα τα στίφη των ασεβών. Συλλογίστηκα. «Αλήθεια, γιατί να ψάξουν την ανωτέρα δύναμη, αφ­ού την είχαν στα χέρια τους;». «Ε! ναι», παραδέχθηκα. «Ο Θεός μπαίνει εκεί, όπου ο άνθρωπος δυσκολεύεται να μπει. Στο καλό εννοώ. Ενώ στο κακό γίνεται πρωταθλητισμός».

ΣΕΛΙΔΕΣ 228, 14 Χ 21 εκ.